نوبهار است در آن کوش که خوش دل باشی … که بسی گل بدمد باز و تو در گل باشی …….. من نگویم که کنون با که نشین و چه بنوش … که تو خود دانی اگر زیرک و عاقل باشی …….. گر چه راهیست پر از بیم ز ما تا بر دوست … رفتن آسان بود ار واقف منزل باشی ( حافظ )

2 دیدگاه برای “

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *